In oktober bestond de abdij van Cadouin, een lief klein dorpje iets ten zuiden van de lijn Sarlat-Bergerac, in de Périgord pourpre (purper c.q. paars is in relatie tot de wijn die hier veel geproduceerd word), maar liefst 900 jaar en is tijdens de vakantie zeker een bezoekje waard!
Wij, de familie Hootsen, wonen in Salles de Cadouin, een hameau (gehucht) 5 km. van Cadouin verwijderd waar de stichter van de Abdij, Géraud de Salles, geboren werd. Dus tijd om te proberen een tipje van de lijkwade van deze majestueuze abdij op te lichten, zo’n kans krijg je tenslotte maar eens in de, juist, 900 jaar.
Bekijk het campingoverzicht van campings in de Périgord!
De oplettende lezer zegt nu “het is toch een tipje van de sluier oplichten?”, dat klopt maar in het geval van de abdij van Cadouin is het toch weer even anders; verder in het verhaal zal dit overduidelijk worden. De snelle rekenaar heeft natuurlijk inmiddels al uitgerekend dat in 1115 de grondslag werd gelegd voor de abdij toen de uiterst gelovige Géraud zich geroepen voelde de struikrovers en andere goddelozen die rond het dorpje Cadouin het Bois (woud) de Bessède onveilig maakten, te gaan bekeren. In 1117 schonk de bisschop van Puy een lijkwade die Jezus’ gezichtsafdruk zou bevatten aan de abdij.
Twee jaar later, in 1119 kwam de abdij onder de abdij van Pontigny te vallen, waardoor het een cisterciënzerabdij werd. Maar liefst twaalf monniken van de abdij van Cîteaux, waar Pontigny het tweede dochterklooster van was, kwamen naar Cadouin om zich in de abdij te vestigen. Voor hen werd het gele gedeelte zichtbaar op de plattegrond van foto 2 gereseveerd. Het witte gedeelte, nu in gebruik als Mairie (gemeentehuis, tevens postkantoor), museum en jeugdherberg (een van de grootste van Europa) was de refter en slaapzaal van de lekenbroeders. Eronder de kelder voor opslag van voedsel en drank, in dit gebied natuurlijk rode (mis)wijn, tenslotte mag je je wel ergens aan bezondigen als je een devoot en ascetisch leven gewijd aan gebed en contemplatie leidt.
Terug naar de abdij: omdat de abdij werd verbonden aan de orde van de Cistercienzers straalt het interieur van de kerk een passende soberheid uit. De naast gelegen gotische kloostergang waar ook de stoel van de abt was gemetseld resp. gebeeldhouwd (foto 4) is in een veel uitbundiger stijl gebouwd. De abdij kwam tot grote rijkdom gezien de grote toeloop van bedevaartsgangers die naar de lijkwade met de gezichtsafdruk van Jezus kwamen kijken. Onder deze bedevaartsgangers bevonden zich onder andere Lodewijk IX van Frankrijk, Richard I van Engeland en keizer Karel V, beroemde bezoekers dus.
De abdij overleefde de stroom van bezoekers waaronder vele honderdduizenden pelgrims die naar Santiago de Compostella wandelden en een kleine omweg maakten om ook een blik te werpen op het wereldberoemde lijkwade en de honderjarige oorlog (1339-1459) waarin het relikwie tijdelijk in Toulouse en later nog in de Corrèze bij een zusterabdij terecht kwam, maar door tussenkomst van Lodewijk XI en de Paus gelukkig weer terug kwam naar Cadouin waar het thuishoorde. De gebouwen waren door de Engelsen beschadigd maar werden met financiële hulp van o.a. Lodewijk XI in laat-gotische stijl herbouwd.
Pas veel later (16e eeuw) kreeg ze haar huidige uiterlijk, in de nieuwe bouwstijl van die tijd. De abdij raakte langzaam in onbruik, in 1789 waren er nog slechts 4 monniken overgebleven en die werden tijdens de Franse Revolutie ook nog eens verjaagd. De abdij werd geplunderd door de revolutionairen en de bibliotheek werd openlijk verbrand op het dorpsplein. De toenamlige burgemeester Pierre Bureau (niet verzonnen!) kocht het terrein in 1792 waarmee hij de gebouwen van de sloop en verder verval redde.
De totale ontreddering was compleet toen onderzoekers in 1933 aan de hand van Arabische tekens vaststelden dat de lijkwade uit de 11e eeuw stamt en een gezichtsafdruk van Jezus dus onmogelijk was. De bisschop van Périgueux verbood daarop verdere pelgrimages naar Cadouin.
Nu zijn het bruidssluiers die de abdij soms opluisteren als er getrouwd word, een populaire activiteit in de prachtige abdij. We hebben zelfs meegemaakt dat helicopters op het plein landden om de society gasten af te leveren. Het is dan ook zeker de moeite waard om tijdens de vakantie de abdij eens een bezoekje te brengen. Hiernaast de prachtig aangelichtte abdij tijdens de festiviteiten in oktober.
Peter Hootsen, eigenaar van Rastaillou
